Reka Lim
Reka Lim Prijepolje jedna od najlepših reka Srbije. Izvire iz Plavskog jezera i teče dužinom od 174 kilometra. Njena najveća klisura je između Dobrakova i Brodareva. Važniji grdovi kroz koje protiče su: Andrijevica, Berane, Bijelo Polje, Prijepolje i Priboj, a kod Višegrada se uliva u Drinu zajedno sa Rzavom.
Reka Lim je interesantna i po tome što se na malom prostoru nalaze značajni turistički potencijali. U njoj se smenjuju prirodni objekti divlje romantike, visokih litica, sivog i golog krečnjaka, klisura i kanjona, vodopada , izvora i vrela, jezera , pećina i pitomih kotlina, staništa biljnih i životinjskih vrsta tragova drevnih naselja istorijskih i kulturnih spomenika: crkvi, manastira, srednjovekovnih utvrđenja, nekropola i džamija koje je u pejzažu doline ostavila civilizacija čoveka.
Lim sa obilnom količinom vode, povoljnom temperaturom (leti oko 20 stepeni) i bogatstvom raznovsne ribe pruža povoljne uslove za rekreaciju, kajakaštvo i splavarenje.
Reka Lim Prijepolje
Lim je međunarodna reka koja u dužini od 220 km protiče kroz Crnu Goru, Srbiju i Bosnu i Hercegovinu (Republika Srpska) i uliva se u Drinu. Izvire iz Plavskog jezera u Crnoj Gori, i uliva se u Drinu između Goražda i Višegrada. Na njoj su podignute dve hidroelektrane Potpeć (54 MW) i Bistrica (104 MW) između kojih se nalazi veštačko akumulaciono Potpećko jezero. Sama reka formira kompozitnu dolinu u kojoj se naizmenično smenjuju klisure i kotline, a oblast oko nje se naziva Polimlje. Ono je poznato po svojim kulturno-istorijskim spomenicima koji datiraju iz vremena Stefana Nemanje ((1166)1168—1196), njegove braće i njihovih potomaka. Najpoznatiji među njima su manastiri Mileševa, Đurđevi Stupovi, Davidovica, Kumanica i Sveti Nikola, a nad kanjonom reke se uzdiže i jedan Jerinin Grad. Danas je reka poznata kao jedna od najatraktivnijih reka za splavarenje, ali i po velikom stepenu zagađenosti o čemu svedoči i ironična šala da je svoj naziv Lim, dobila zato što je puna olova.
Etimologija imena
Poreklo i značenje imena reke Lim do danas nije sa sigurnošću razjašnjeno. Obično se tumači latinskim terimnom limes što znači granica, što se tumači time da je reka oduvek bila granica. Prvo između istočnog i zapadnog rimskog carstva, a kasnije i između Otomanske imperije i Habzburške monarhije[1][2]. Međutim istorijska nauka ima sasvim drugi pogled na ovu tezu. Prema saznanjima kojima se danas raspolaže, granica između istočnog i zapadnog rimskog carstva nije prolazila Limom, tako da je celokupno Polimlje ušlo u sastav istočnog rimskog carstva odnosno Vizantije. Takođe, ona nikada nije predstavljala granicu Otomanske i Habzburške imperije.
Drugo tumačenje naziva se dovodi u vezu sa keltskom rečju llyn – llym koja označava vodu ili jezero[3], što bi moglo stajati u vezi da se Lim zvanično nastaje isticanjem iz Plavskog jezera, pošto njegova utoka nosi drugo ime (Ljuča). Na albanskom jeziku Ljumi (Lumi) ima doslovno značenje: reka. Takođe, Ljuča je deminutiv reči Ljumi. S obzirom da predeo oko gornjeg toka Lima pretežno naseljavaju etnički Albanci, čiji jezik sadrži brojne reči sa romanskim korenom, ne treba odbaciti ni ovo tumačenje o poreklu imena Lima.
Tok reke Lim
Izvorište
Reka Lim zvanično nastaje na visini od 999m nmv. isticanjem iz Plavskog jezera [4][5]. Međutim samo jezero je protočno tako da se ovaj vodeni tok može pratiti još dalje rekom Ljučom, koja u njega utiče, do njenog nastanka spajanjem Grnčara i Vruje kod Gusinja. Sam Grnčar, kao jači tok, pod imenom Vermoša prethodno prolazi kroz Albaniju, varošicu Vermoši i Crnu Goru u kojoj i izvire. Njen izvor se nalazi ispod najvišeg vrha Crne planine Maglića koji je visok 2142m nmv i udaljen je svega nekoliko kilometara od izvorišta reke Tare koja se nalazi sa druge strane Maglića. Sama Crna planina se nalazi u pograničnoj zoni Crne Gore i Albanije između Komova na severu i Žujeva na jugu u oblasti Kuča.
Limska kompozitna dolina
Lim nastaje u plavsko-gusinjskoj kotlini i iz nje teče ka severozapadu u klisuru Sutjesku, posle koje izlazi u Beransku kotlinu. Reka zatim prelazi u Tivransku klisuru iz koje se otvara Bjelopoljska kotlina, posle koje počinje Dubrakovačka klisura koja na kraju prelazi u pravi kanjon dugačak 11 km sa visinom strana do 550m. Ona je poznata i kao Kumanička klisura, a u njoj se danas nalazi državna granica između Srbije i Crne Gore.
Posle Kumaničke klisure reka ulazi u Brodarevsku kotlinu, posle čega se rečne obale ponovo sužavaju, da bi se opet otvorili u Prijepoljsko polje u kome joj se pridružuje rečica Mileševka. Posle Prijepolja otpočinje nova klisura koja sa manjim kotlinastim proširenjima traje do ušća reke Uvac. Lim je na ovom delu svog toga pregrađen i na njemu je formirano veštačko akumulaciono Potpećko jezero zapremine 44.000.000 m3 na kome se nalaze dve hidroelektrane, od kojih jedna koristi jezero kao akumulaciju, a druga kao kompenzacioni bazen.
Ušće
Reka posle primanja Uvca prelazi u vijugavu dolinu koja prvo ulazi u Republiku Srpsku, da bi se vratila u Srbiju i na kraju nedaleko od Rudog trajno ušla u Republiku Srpsku. Neposredno posle Rudog reka se lagano spušta ka Drini i na visini od 299 m nmv. se uliva u Višegradsko jezero kod mesta Međeđa. Reka je na svom ušću široka 90 m, a duboka 5 m.
Prema merenjima vršenim u Beranama, najmanji protok vode zabeležen je 20. avgusta 1954. godine i iznosio je svega 8.16 m3/s, dok je najveći od 864 m3/s zabeležen 10. novembra 1965. godine.